Little Nightmares II İnceleme

1990’ların sonu, 2000’lerin başında, adı bugün türle birlikte anılan pek çok yapımın yayımlanması sayesinde yıldızı iyice parlayan korku türü oyunlar, 2010’lardan itibaren belirli oyun mekaniklerine maalesef saplanıp kaldı. Özellikle Frictional Games oyunu Amnesia’nın, saklanma mekaniklerini ön plana çıkarması ve fizik etkileşimli bulmacalarla hikâyeyi ilerlenebilir kılması sayısız oyuna ilham verdi, vermeye de devam ediyor. Ama bu mekaniklerden kendini sıyırıp daha özgün işler çıkarmak arzusundaki oyun stüdyoları da yok değil.

Adını uzun süre boyunca cıvıl cıvıl, şen şakrak Little Big Planet oyunlarıyla duyduğumuz ve Frictional gibi İsveçli bir oyun stüdyosu olan Tarsier Studios, 2017’de bizlere sunduğu Little Nightmares ile bir dönem Limbo’nun yaşattığı dehşetin çeperlerini nasıl ustalıkla genişletilebileceğini gösterdi. Sarı yağmurluklu bir kız çocuğu olan Six’i yönettiğimiz ilk oyun, içerdiği intihar gibi yetişkin temalarıyla daha ilk dakikalardan herkese göre bir yapım olmadığını ilan ediyordu. Bu defa Tarsier Studios, Little Nightmares II ile biraz daha ileri gidiyor ve korku türüne aşina olanların bile oynamadan önce iki defa düşünmelerini sağlayacak unsurları, yapımla birlikte karşımıza çıkarıyor.

Küçük Değil Büyük Kâbuslara Hazır Olun!

Oyuna başladığımız andan itibaren “Burada yanlış bir şeyler var,” dememizi sağlayacak görsel ve işitsel ögelerle bizleri karşılayan Little Nightmares II; aynen önceki yapımda olduğu gibi 2.5D bulmaca, platform formunda. Herhangi bir şey anlatmadan bizi, yönettiğimiz karakter olan Mono ile baş başa bırakan yapım, kafasında kese kâğıdı olan bu erkek çocuğunun kim olduğuna, gece vakti neden ormanda bir başına bulunduğuna ve yanındaki çalışır durumdaki televizyona dair bir şey anlatmıyor. Evet, oyun, bu ve benzeri konularda uzun süre ketum davransa da karşılaşacağımız tehlikelerin arttığını daha ısınma aşaması niteliğindeki safhalarda gösteriyor. Ayrıca Mono’nun çevresindeki bazı objeleri alıp tuzakları etkisiz hâle getirebilmek için kullandığını, hatta kimi araçları çevreyle etkileşime girmek ve düşmanları alt etmek için değerlendirebileceği de ortaya çıkıyor. Mono, Six gibi, düşmanlarından sürekli kaçmak yerine, onlarla mücadele edebilecek cesur bir çocuk olduğunu gösteriyor. Ama mücadelelerde tek başına değil, yanında bir de yardımcısı var: Six.

Korku Paylaştıkça Azalır

Yapımın henüz başlarında karşılaştığımız Six, yapay zekâ tarafından kontrol edilen bir karakter ve oyun esnasında ulaşmamızın güç olduğu noktalara ulaşabilmemizden tutun da hayati önem arz eden konulara kadar her noktada bize yardım etmek için elinden geleni yapıyor. Her yanlarından kötülük akan, bizi öldürmeye ant içmiş meşum varlıklardan kaçarken ya da onlara karşı koyarken iki kişi olmamız, ürkütücülük düzeyi artırılan oyunu daha uzun süre kapatmadan oynayabilmemizi sağlıyor.

Ürkütücülük düzeyinden söz etmişken yapım, ya geçmişteki korkularınızı ya da fobilerinizi tetikleyerek sizi korkutmayı amaçlıyor. Hastane fobiniz varsa, seneler önce mezun olmanıza rağmen pek de sevmediğiniz, gerçek manada eli sopalı, despot öğretmenin dersine girmenizle ilgili kötü rüyalar görüyorsanız, oyunun kâbuslarınızın yeni yakıtı olacağını söyleyebiliriz.

Yeterince Sabırlıysanız Oyunun Sonunu Görmeniz Mümkün

Düşmanların tek bir hamlesiyle karakterimizin ölmesi ve son kayıt noktasından oyuna devam edebilmemiz, 2.5D oyun tasarımının Mono’yu zaman zaman hedeflediğimiz gibi yönetmemize engel olması, kullandığımız silahlarla düşmanları her defasında alt edemememiz gibi nedenler; yapımın en zayıf noktaları. Özellikle sabırsız bir oyuncuysanız ve “rage quit”le aranız iyiyse bu işlemi Little Nightmares II oynarken bol bol yapmanız mümkün. Ancak oyunun inceliklerine hâkim olduktan ve yer yer sizi zor durumda bırakabilen kamera açılarına alıştıktan sonra yapımı sindire sindire 10 saate yakın sürede tamamlayabilirsiniz.

Görsel ve işitsel yönüyle alkışı hak eden Little Nightmares II, korku türü oyunlardan korkmakta güçlük çekenlere bile adrenalin dolu anlar yaşatabilecek kalibrede, adının tersine, beraberinde koca koca kâbusları getiren, türün müdavimlerinin mutlak surette deneyimlemesi gereken bir yapıt.