Mafia: Definitive Edition İncelemesi

Bundan 18 yıl öncesine dönüp baktığımızda, aynen 2001 yılında olduğu gibi her platform için bir oyun sağanağı gerçekleştiğini görüyoruz. Medal of Honor: Allied Assault, Blood Omen 2, The Elder Scrolls III: Morrowind, Medieval: Total War, Grand Theft Auto: Vice City ve daha nicesi, 2002’nin epey şenlikli geçmesini sağlamış, oyunlardan uzunca süre kafamızı kaldıramama gerekçemiz olmuşlardı. Bu kısa listeye eklemediğimiz Mafia: The City of Lost Heaven’ın ise yeri kesinlikle apayrıydı. Tarz itibarıyla üç boyutlu dünyaya geçen Grand Theft Auto serisiyle kıyaslansa da derin hikâyesi, kendine has oynanışı ve senaryo dâhilinde gerçekleşen dramatik anlarıyla zihinlerimize kazınan yapım, maalesef zamana yenik düştü. Neyse ki bu oyunun elinden tutup kaldıran deneyimli birileri oldu da yeni nesil oyuncular ve geçmişi, daha gerçekçi şekilde yad etmek isteyen Mafia hayranları rahat bir nefes aldı.

Eski Dostlar, Yenilenmiş Mafia

Hayatın ne zaman kimin için ne getireceğini kestirmek çok güç. 1929 Büyük Buhran’ı sonrasında güç bela taksicilik yapan ve üç kuruşun peşinde günlerini heba eden gariban bir insanın talihi, tesadüf sayılabilecek olaylar neticesinde 180 derece değişebilir. Tahmin edeceğiniz üzere buradaki gariban insan, direksiyon sallarken reddedemeyeceği bir teklif alarak ciddi bir oluşumun adım adım parçası hâline gelen Tommy Angelo’nun ta kendisi. Sürpriz bozan olmamak için Tommy’nin hikâye örgüsü dâhilinde nelerle karşılaştığından bahsetmeyeceğiz ama buradan, orijinal Mafia oyunuyla Remake sürüm olan Definitive Edition’ın senaryo işleyişine hızlıca geçebiliriz.

2002 yılının oyun mekanikleri ve teknik imkânları çerçevesinde o günlere göre gayet doyurucu bir senaryo örgüsü ve diyalog sunan Mafia’yı bugün oynamaya kalktığınızda, bir şeylerin eksik olduğunu hissedebilirsiniz. Ana hikâyeye bağlı kalarak yapımdaki karakterlerin konuşmalarını çağdaşlaştıran Hangar 13, kimi zaman diyaloglardaki köşeli ifadeleri yumuşatma yoluna gitmiş, kimi zamansa yepyeni cümlelerle akışın daha şık durmasını sağlamış. Bir remake oyunda öncelikle beklediğimiz şey elbette bu tarz unsurlar değil ama böylesine filmvari bir oyunun diyaloglarının bile elden geçirilmiş olması takdire şayan. Tabii oyunda değişen şeyler, diyaloglardan ibaret değil.

Köklerine Bağlı Kalan Bir Remake

Mafia: Definitive Edition, Mafia III’ün oyun motoru ve genel dinamikleri üzerine kurgulanmış bir remake. Yönettiğimiz karakterin kamera açısından hareket tarzına, araç sürüşlerinden gece gündüz döngülerine dek pek çok şey, Mafia III ile haşır neşir olanların aşina olacakları detaylar. Elbette yapım, aslına sadık kalarak yine Büyük Buhran sonrasının Chicago’sunu andıran Lost Heaven’da geçiyor. Baştan aşağı yenilenen oyunda, orijinal yapımdan farklı olarak yaşayan ve dolu dolu bir şehir var. Betiklere bağlı hareket etseler de zaten kısıtlı olan serbest oynanış süreniz içerisinde sizi boşluktaymış gibi hissettirmeyen şehir ahalisi, olaylara ve anlık gelişmelere son derece hızlı tepki verebiliyor.

Oyundaki ilerleyişiniz ise orijinal yapımdaki gibi görev bazlı oluyor. Görev icabı yaya veya araçla ulaşmanız gereken yere ulaşıyor, size verilen görevleri, belirlenen alandan çıkmadan tamamlayarak yeni görev peşine gidiyorsunuz. Bu noktada, GTA serisinde olduğu gibi görev aralarında şehirde kafa dağıtmak için turlamayı istiyorsanız, bunun mümkün olmadığını belirtelim. Tabii Free Ride modunu seçerek oyuna başlarsanız şehirde dilediğiniz gibi gezinebilirsiniz. Orijinal Mafia’da benzin bitmesi, hız sınırını geçtiğinizde peşinize polis takılması gibi oyunu gerçekçi kılan birçok unsur vardı. Bunların bazılarını özelleştirilebilir yapıda bırakan geliştirici ekip oyunun, köklerinden ayrılmamasını sağlamış, iyi de etmiş.

Karakter modellemelerinden araç tasarımlarına, parça sayısı azaltılmış olsa da radyo kanallarından ilk oyuna kıyasla genişletilmiş görevlerine kadar pek çok yönüyle orijinalini aratmayan Mafia: Definitive Edition, aksiyon oyunlarına meraklı olan herkesin sonuna kadar oynaması gereken harikulade bir deneyim.